Stanowisko Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w RP w sprawie stosunku do zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu

Członkowie Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce na swym nadzwyczajnym posiedzeniu, w którym uczestniczyło kilku pastorów spoza Rady, w dniu 20 czerwca 1995 r. w wyniku braterskiej rozmowy i modlitwy uzgodnili swe stanowisko wobec zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu, jakie ostatnio zauważane jest w świecie oraz w naszym kraju. Stwierdzono, co następuje:

1. Płomienny duch i żywa wiara – to naturalny stan członka każdego zboru Kościoła Zielonoświątkowego.

2. Ożywienie duchowe, jakie ostatnio zauważa się w naszych zborach, uznaje się za wynik działania Ducha Świętego, co nie oznacza aprobowania wszystkich zachowań powodowanych przez czynnik ludzki.

3. Ze względu na mocno emocjonalny, psychiczny charakter zjawisk, jakie towarzyszą duchowemu ożywieniu, konieczne jest szczególne zwrócenie uwagi na zdrowe nauczanie biblijnych doktryn.

4. Zachęcamy do unikania krytykanckiego podejścia i zwalczania zwolenników tego rodzaju przeżyć.

5. Szanujemy suwerenność Ducha Świętego, co nie zwalnia nas jednak z obowiązku trzeźwości i właściwej oceny zjawisk.

6. Na duszpasterzach spoczywa obowiązek wobec Pana Kościoła odróżniania falsyfikatu od prawdy i uświadamiania tego wiernym.

7. Bóg jest suwerenny w swym działaniu i oryginalny, gdy chodzi o znaki i cuda, ale jedynie tylko po Bożych znakach następuje trwały duchowy rozwój i pojawia się właściwy owoc w życiu jednostek i społeczności.

8. Miernikiem prawdziwości przeżyć jest pogłębiająca się duchowa więź z Jezusem, umiłowanie Słowa Bożego, lojalność wobec braci i sióstr w wierze oraz przełożonych w Kościele.

9. Zwraca się uwagę na konieczność liczenia się z kulturą naszego społeczeństwa oraz tym, jak nasze zachowania są postrzegane przez innych.

10. Pastorzy winni strzec powagi Kościoła i nabożestw w myśl apostolskiego zalecenia: „A wszystko niech się odbywa godnie i w porządku” (1 Kor 14,40).

Warszawa, czerwiec 1995 roku